d b - n l
Digitale Burgerrechten of Digitale Borrelpraat
inleiding | moddergooien | db.nl & doen | querulanten | voorbeeld | conclusie
Al sinds oktober 1994 bestaat er ook in Nederland een Digitale Burgerbeweging.
Zo'n beweging stelt zich ten doel de rechten & belangen van Internetgebruikers te behartigen. Rechten als: bescherming van privégegevens, briefgeheim, bescherming van auteursrechten en beschikbaarheid van informatie zonder censuur. Een Digitale Burgerbeweging probeert dit doel te bereiken door: adviezen aan overheden en samenwerking met andere organisaties met soortgelijke doelstellingen.
Uiteraard vallen er geen belangen te behartigen als je de "Digitale Burgers" zelf, niet betrekt in de beweging. Daarom heeft de Stichting Digitale Burgerbeweging Nederland verschillende "discussieplatforms" opgenomen in haar statuten. Zelfs het organiseren van opinie-peilingen op het open discussieplatform kondigde de nederlandse Digitale Burgerbeweging in haar statuten aan.
Het klinkt allemaal goed. Ok, een Stichting is niet direct de meest voor de hand liggende vorm van een beweging die zich "digitale democratie" ten doel stelt. Maar als de uitwisseling tussen de Stichting en de "achterban" redelijk verloopt, moet die hindernis te nemen zijn ...
Mijn ervaring met De Stichting en de Platforms is heel anders.
Op de open -ongemodereerde- discussielijst speelt zich een waar moddergevecht af, dat de discussie over digitale burgerrechten geregeld naar de achtergrond dringt. Enkele lijstdeelnemers nemen elkaars postings tot op de letter nauwkeurig door, en schuwen geen enkele methode om elkaar op redeneringsfouten te betrappen.
Lukt dit niet, dan richten ze zich op spelfouten, of posten privégegevens of vermoede privégegevens op de lijst.
Een zeer beperkt aantal schrijvers laat zich door niets daarvan afschrikken, en zorgt samen met de spelfout-flame en roddel-posters voor ruim dertig (30,6) postings per dag. Een hele opgave om zo frequent iets zinnigs te melden: die db-nl-bijdragen lijken dan ook meer kleutershow Sesamstraat -voor volwassen mannen dan. (Inderdaad: Mannen. Vrouwen verlaten het gezelschap na een paar lynchpartijen te hebben aangezien.) Op die manier kan elk subject een thread opleveren van meer dan 40 mails.
Zo ver komt het niet: tegen die tijd is er allang een sjaggerijn dat zijn mails niet kan trashen opgestaan om een flamewar te beginnen.
Natuurlijk, flamewars kunnen heel lachwekkend zijn. Blijft het een vriendschappelijke krachtmeting in de ouwe-jongens-krentenbrood-sfeer, dan is er weinig mis mee, afgezien van die privégegevens dan. Een beweging die zich als een van haar doelstellingen de bescherming van privégegevens stelt, kan zich niet permitteren haar deelnemers toe te staan privéinformatie op haar mailinglijst te posten.
De vriendschappelijkheid is geregeld ver te zoeken. Het mierenneuken (pardonnez mijn frans) heeft een vorm aangenomen die lezers met minder lef en kennis ervan weerhoudt bijdragen te leveren. Zo nu en dan vallen er termen ontleend aan middeleeuwse martelpraktijken, of wordt een deelnemer aangemoedigd "op te rotten" of "zichzelf te euthanaseren."
Vragen van serieuzere deelnemers of deelnemers met minder kennis laat men gemiddeld onbeantwoord, of doet men af met met een rotopmerking. Roepen de Bestuursleden van de Stichting op om de toon bij te stellen? Nee, zij doen er vrolijk (of sjaggerijnig) mee met schelden en moddergooien.
Regelmatig markeerde ik postings waarin een overmatige hoeveelheid scheldwoorden voorkwam, bij het bekijken van het totaal bleek het aantal bestuursleden ruim vertegenwoordigd bij het leveren van ordinaire scheldpartijen.
Gevraagd naar een waarom weet het bestuur weinig meer dan een zondebok aan te wijzen. Het zijn, ik voer de metafoor even door: "de Ernie en Bert-posters." Ik ben geen groepstherapeut, ik kan niet beoordelen "wie waar begint" maar ik verwijt het bestuur van de Stichting een ruggegraatsloze houding hierin. Met kameleontische snelheid verwisselen bestuursleden van pet: "ik schreef als privé-persoon hoor! Ik reageerde op die en die privé-persoon." Het is te gemakkelijk om de pest aan een persoon te hebben. En maar een ordinaire scheldscheur open te trekken, in plaats van iets te doen als je bestuur bent en een lijst beheert die veel mensen niet aanstaat. Die niet voldoet aan de doelstellingen in de eigen statuten.
Wat zouden de bestuursleden van de Digitale Burgerbeweging kunnen doen in plaats van meeschelden, zonder individuele bijdragen te discrimineren:
- Een maximum stellen aan het aantal bijdragen dat elke lezer mag leveren: een postquotum.
- De lijst zo inrichten dat alleen subscribenten kunnen bijdragen en andere afzenders, als anonieme remailers, geweerd worden.
- De gateway, bekend als "de pijp," tussen DDS en een newsserver van een bekende ISP opheffen. Het niet-opheffen van de gateway ondermijnt de geloofwaardigheid van het bestuur, gezien het feit dat er een meerderheidsverzoek van de deelnemers ligt om de gateway op het heffen, in verband met vermeende auteursrechtsschending. Ook levert de gateway mogelijk flamende anoniemen.
- Zelf het goede voorbeeld geven, mogelijk aan de hand van een redactiestatuut.
- In het uiterste geval een moderator aanstellen.
Voor het laatste punt acht ik het bestuur van de Stichting niet meer voldoende onpartijdig. Natuurlijk roept het invoeren van elke maatregel weer de "nodige" flamewars op. Maar is de lijst op dit moment draaglijk? Voor mij niet meer. Je moet wel een beroepsmatige interesse voor pubers hebben, of een ruime ervaring met werk in crèches. Ik heb beide, maar van een Digitale Burgerbeweging verwacht ik redelijke discussiebijdragen. conclusie
|